Verder

Lieve mensen,

Ik wil jullie bedanken voor het volgen in onze weg naar een kindje. Wij willen jullie bedanken voor de lieve berichtjes, mailtjes, kaartjes, sms-jes die wij na een plaatsing van een nieuwe blog kregen.

Maar er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Zoals bij zovele zal onze blog stoppen. Wij gaan heel bewust en zeer gelukkig verder met ons leven.

Er gebeuren vele mooie dingen, we zijn samen gelukkiger dan ooit tevoren.

Als we de balans opmaken dan kunnen we zeggen dat de weg lang was, dat we tijden door een woestijn hebben gelopen, dat de dalen diep waren. Maar nu kunnen we ook zeggen dat we ongelofelijk zijn gegroeid, als individu maar ook samen. WE wandelen samen weer op het juiste pad. Op de juiste weg...waar deze weg ons naar zal leiden weet alleen God. Maar wij hebben de grootste vertrouwen in Hem. De afgelopen tijden hebben we vele inzichten gekregen. En zijn daar oprecht dankbaar voor.

Er staat veel te gebeuren. Veel meer dan wij weten denken en voelen. Maar we zijn er klaar voor laat de verandering maar komen. Laat het zegeningen regenen.

Ik zal nog wel een blog gaan maken maar van hele andere aard. Misschien dat ik de link hier nog wel op plaats. We zullen zien.

Voor nu nogmaals SUPER BEDANKT aan een ieder.

En God's zegen toegewenst.

ONS

Gesprekje

We horen van mensen dat we niet zoveel meer bloggen dat klopt. Het gaat goed en op icsi gebied gebeurd er niet zo heel veel. Uhhhh..niets eigenlijk.

Vorige maand zijn we nog wel even met de Prof. wezen praten. Dat ging zoals gewoonlijk dan toch weer anders dan we dachten. Zij was niet aanwezig tijdens de laatste dagen van de vorige icsi ronde. Ze begreep dan ook niet waarom de andere artsen twee moppie's hadden terug geplaatst ze waren toch al meer dood dan levend. Precies zoals mijn man en ik al dachten. Ze waren zelfs niet goed genoeg geweest voor onderzoek.....dat zegt veel.

Ook blijkt het dus helemaal niet met hormonen van mijn man te maken te hebben. En testosteronen schijnen dus voor ons helemaal niet de oplossing te zijn. Het zaad wordt daarvan alleen maar slecht. Ok....hele andere info dus. Daar waren we beide dus wel even stil van.

Verder weet de prof. eigenlijk niet zo goed wat er aan de hand is. De eerste keer hadden we een heel goed resultaat de tweede keer heel slecht. We ''moeten'' dus nog een ronde doen om zeker te weten hoe en wat. En ook zeker de moppie's 5 dagen laten groeien. Als het dan weer niet zo goed gaat dan is alleen een donor eicel een optie of de andere optie's. Tot nu toe willen we beide die pieste niet bewandelen.

Doordat mijn man pas een operatie heeft gehad. Raad de prof. ons aan even te wachten omdat al die medicatie wel eens van invloed kan zijn. Prima voor ons en eigenlijk heel eerlijk gezegd vindt ik het wel fijn. Even geen gepruts aan mijn lijf.

De afspraak staat nu ergens aan het einde van de zomer. We zien wel.

x sasbelgie

Kraamvisite

Twee van onze lieve vrienden zijn vorige week Papa en Mama geworden van een heel mooie jongetje. Toen ik op woensdag avond de sms las, deed het toch pijn. Vond ik het niet leuk en zeer moeilijk. En echt ik gun het hun net als ieder ander.

De volgende dag op ons 5 jarig huwelijks dag zijn we dan toch maar voor de korte pijn gegaan. Hup direct langs dan hebben we het maar gehad. Vlug nog even een klein cadeautje op de baby afdeling van de C&A gekocht. Wat een lelijke dingen hebben ze daar trouwens voor jongetjes....maar goed dat daar gelaten.

We moesten even zoeken...maar hebben ze gevonden. En het was eigenlijk helemaal niet erg. Het ging goed, geen tranen, geen pijn in mijn hart. Het was gezellig en fijn.

Zo zie je maar weer, fase 5 is er echt. Ook de dagen erna geen enkel probleem. Heerlijk voor mij, voor mijn man en voor hun. (al hebben zij er waarschijnlijk geen idee van tenzij ze nu meelezen;-))

De komende periode gaan er nog twee vrienden in bevallen. Dat zullen we dan ook wel aan kunnen. We gaan het met vertrouwen te gemoed. En dat is een heel rustgevend gevoel.

Van de week heb ik zelfs sávonds tegen mijn man gezegd dat als we met zijn tweeën blijven, ik ook eigenlijk wel gelukkig zal zijn. Ik ben zelf nog steeds een beetje onder de indruk van mijn gevoel en mijn uitspraak.

Eind goed al goed zeggen ze dan......al zal het nooit makkelijk worden...baby's, zwangeren enz.

x sasbelgie

IVM

Met verbazing las ik dit weekend in de Libelle, die mijn moeder altijd zo lief opstuurd. Dat er naast IVF en ICSI een nieuwe behandeling is. Als ik dat toch had geweten......hierbij voor jullie.


IVF en ICSI hebben niet langer het monopolie; er bestaat een andere patiëntvriendelijke vruchtbaarheidsbehandeling waardoor je minder hormonen moet slikken en een minder lange behandeling ondergaat met minder pijn! Lang leve IVM of In-vitromaturatie!

Wat is In-vitromaturatie of IVM?
In België neemt het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde in UZ Brussel het voortouw in IVM-toepassingen. Dr. Michel Devos legt ons uit waar het over gaat.

In tegenstelling tot de klassieke vruchtbaarheidsbehandeling met in-vitrofertilisatie (IVF) of intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI), waar onder invloed van hormonale stimulatie van de eierstokken rijpe eicellen worden geoogst, om bevrucht te worden in het labo, worden bij een IVM-behandeling onrijpe eicellen geoogst.

Deze onrijpe eicellen moeten eerst gedurende 30 tot 48 uur uitrijpen in een specifiek cultuurmedium, alvorens ze bevrucht kunnen worden via IVF of ICSI.

Voor wie is IVM geschikt?
De techniek is niet nieuw, de eerste zwangerschap bij de mens na IVM werd in 1991 gerapporteerd. Toch heeft de techniek nooit hetzelfde succes kunnen boeken als de conventionele IVF/ICSI behandeling, vooral omdat in vergelijking met deze laatste, klassieke vruchtbaarheidsbehandeling, met IVM nergens dezelfde zwangerschapscijfers konden behaald worden.

IVM lijkt nochtans een veelbelovende techniek voor bepaalde patiëntengroepen, vooral door troeven van patiëntvriendelijkheid, weinig bijwerkingen en tenslotte omdat het ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHSS), de meest frequente bijwerking van de klassieke IVF/ICSI-behandeling, helemaal niet voorkomt bij een IVM-behandeling.

Patiënten met een grote eicelreserve, zijn bij uitstek goede kandidaten voor IVM. Deze patiënten hebben bij een conventionele hormonale stimulatie van de eierstokken een significant risico om het ovarieel hyperstimulatiesyndroom (OHSS) te ontwikkelen. Ernstig OHSS kan mogelijks leiden tot ascites, pleuravocht, orgaanfalen, diepveneuze thrombose of longembolie.

Ook kandidaat eiceldonoren hebben de mogelijkheid hebben om via een IVM-behandeling eicellen af te staan. Bij jonge vrouwen die een behandeling met chemo-of radiotherapie moeten ondergaan, en bij wie er geen tijd meer is om eerst een conventionele ovariële stimulatie toe te passen, kan binnen een korte tijdsspanne een eicelaspiratie gepland worden om de geoogste onrijpe eicellen vervolgens in-vitro uit te rijpen. De uitgerijpte eicellen kunnen vervolgens met behulp van vitrificatie, een nieuwe vriesmethode, diepgevroren worden en langdurig bewaard blijven. Zodra de behandeling met chemo-of radiotherapie afgerond is en de patiënte na enige tijd groen licht krijgt van haar behandelende arts om opnieuw een zwangerschap na te streven, kunnen deze eicellen opgewarmd en bevrucht worden, gevolgd door de terugplaatsing van een of meerdere embryo’s in de baarmoeder.

Momenteel wordt op steeds grotere schaal toegepast in Scandinavië, Groot-Brittannië, Italië, Canada en Zuid-Korea. In België neemt het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde in UZ Brussel het voortouw in de toepassingen van IVM.

Hoe gaat de arts te werk bij IVM?
Tijdens de IVM-behandelingscyclus worden vaak dezelfde hormonen gebruikt als bij een conventionele behandeling, maar de totale dosis hormonen bedraagt hoogstens een derde van de dosis tijdens een klassieke stimulatie. Hierdoor duurt de behandeling minder lang, zijn minder bloed- of echocontroles nodig en treden bijwerkingen zoals een opgezet gevoel of onderbuikspijn nauwelijks op.

Het aspireren van de eicellen, ook wel eicelpick-up genoemd, geeft in de meeste gevallen ook minder ongemakken dan een klassieke eicelpick-up, vooral omdat de eierstokken bij een IVM-behandeling minder volumineus en dus ook minder gevoelig zijn.

Wat zijn de resultaten van IVM?
Nauwgezette rapportering van de zwangerschappen, geboortegegevens en opvolging na de geboorte, heeft ertoe geleid dat we kunnen besluiten dat er geen verhoogd risico bestaat op problemen tijdens de zwangerschap of aangeboren afwijkingen bij kinderen na IVM.

IVM is een vruchtbaarheidstechniek die haar troeven van patiëntvriendelijkheid en afwezigheid van belangrijke bijwerkingen vooral kan uitspelen bij specifieke patiëntenpopulaties, zoals vrouwen met PCOS en in het nieuwe domein van oncofertiliteit. Door de slaagkans van de IVM-behandeling te verbeteren, kan haar aandeel binnen het pakket van mogelijke vruchtbaarheidsbehandelingen ongetwijfeld nog verder toenemen.

Met dank aan Dr. Michel Devos, Centrum voor Reproductieve Geneeskunde van het Universitair Ziekenhuis van de Vrije Universiteit Brussel

http://www.baby.be/nl/zwanger-worden/verminderde-vruchtbaarheid/vruchtbaarheidsbehandelingen-icsi/article/ivm-icsi-en-ivf-krijgen

tot snel,

Sasbelgie

Boomerang

Al een paar dagen wil ik het volgende op de blog zetten. Alleen moest ik de boomerang even verwerken.

Vorige week donderdag avond tijdens het kijken van Grey's. Mijn lievelingserie op het moment. Kreeg ik dan op het einde zoals altijd natte ogen maar ook de boomerang.

Het ging over de 5 fasen van rouwverwerking. Nu dacht ik ook na al die maanden bij onze geweldige psych dat wij niet aan rouwverwerking hadden gedaan. Hihi fout gedacht, alleen heeft zij dat woord niet gebruikt. Wellicht maar goed ook zo hebben we weer iets zelf ondekt terwijl het al maanden in de ''week'ligt.

Dus de 5 fasen. Waar bestaan die dan uit?

1--> Schok ofwel ontkenning
2--> Wanhoop ofwel depressie
3--> Woede
4--> Onderhandelen
5--> Aanvaarden

Voor de gene die mijn blog vanaf dag 1 volgen hoef ik denk ik niets meer te zeggen. Voor de mensen die wij met regelmaat zien ook niet.

Toch een woordje uitleg; Wij gingen na 3 jaar pas naar het ziekenhuis om te vragen waarom zijn we nog niet zwanger. Vooraf vastgesteld dat als het niet kon het niet erg was. Tja, zo werkt dat dus niet. Alles wat wij hebben is niet erg en niet onoverkomelijk. Met andere woorden de artsen hadden altijd goede hoop op een zwangerschap. Ok die hoop en dat geloof neem je dus over. Wij dan he, dat is voor iedereen anders. Na 8 maanden van iui, 2 keer mocht namelijk niet ivm teveel aan eitjes...dus grote kans op meerling. Gingen ze teleur gesteld over op icsi, ach dat zou dan wel helpen. Dat doen we effe. Maar niets was minder waar.Inmiddels hadden we fase 1 bereikt.

Na het mislukken van de eerste icsi ronde, de pijn, het afzien, enz. was fase 2 er al lang en zeer heftig. Dit ging tijdens elke maand van mislukte terug plaatsingen van de cryo's geleidelijk over in fase 3. Fase 3 was duidelijk aanwezig samen met fase 2. Fase 3 was...het is niet eerlijk, waarom anderen wel en ik niet, waarom moet ik zoveel op mijn bord krijgen, waarom negeert men het onderwerp, waarom....Fase 2 zat erbij met grote huil uitbarstingen en emotionele reactie's naar mezelf en anderen

Fase 3 ging over in fase 4. Ik wilde al verder gaan, adoptie, draagmoeder, met zijn tweeën verder. Nog voor fase 1,2 3n 3 netjes waren ''afgerond'' Fase 4 heeft bijna geleid tot een breuk in ons geweldige huwelijk. Gewoon omdat we allebei heel goed kunnen onderhandelen. Wij kunnen als het moet over alles onderhandelen.

In de tijd van fase 2,3 en 4 hebben we dan toch maar echte hulp gezocht. En gelukkig maar, onze psych is de beste van de wereld. Wij weten dat zeker. Ze is grappig, luisterd, geeft opdracht, geeft handvaten, geeft ons gelijk, geeft ons ongelijk, geeft ons advies, geeft ons complimenten. Wat kun je nog meer verwachten.

Inmiddels zijn we in fase 5. We ronden af, gaan verder, kunnen het samen aan. Dit en alle andere dingen die op ons pad komen. We zijn allebei sterker dan ooit te voren, hebben allebei nieuwe woorden, gedragingen en grenzen leren kennen.

We kunnen inmiddels aanvaarden dat bij ons dingen soms anders gaan. Maar dat dit niet voor niks is. Met onze kennis kunnen we anderen helpen. Dat is heel veel waard.

We bouwen onszelf op, we bouwen elkaar op, we bouwen anderen op, we bereiden vriendschappen uit.

Sinds lange tijd kan ik zeggen ik ben echt gelukkig, ik ben echt blij met mezelf. Ik ben trots op wie ik ben en waar ik vandaan kom.

Psych een staande ovatie van ons.

En aan een ieder die mee leest, mee leeft BEDANKT!


X sasbelgie

Abortus

Hier gaat alles goed. Ik ben lekker aan het werk en aan het fotograferen.

We staan al weer op de lijst voor een nieuwe behandeling in april. Tenminste als die doorgaat. We twijfelen niet hoor maar willen van de artsen het een en ander zeker weten. Doordat we onze moppies niet drie maar vijf dagen hebben laten groeien zijn er andere resultaten geweest. We hebben ondekt dat bij drie dagen we een heel mooi resultaat hebben. De moppie's delen de eerste drie dagen prima. Vanaf dag 4 krijgen ze het moeilijk. Het blijkt dat dan het zaadje ook wat effort moet doen. Helaas is dat moeilijker gebleken. Dat kan bv door vitaminen komen of door verminderde testosteronen. Van het laatste weten we wel dat mijn ventje op het randje van twijfelen zat. Maar door het mooie resultaat bij drie dagen is er nooit twijfel onstaan. Nu dus wel. Deze week horen we of hij idd ook aan de hormonen moet. En hoe dat dan werkt. Spannend dus.

Ik had gisteren mijn liefste vriendin aan de telefoon. En eigenlijk ben ik wel geschrokken van haar verhaal. En nog meer van de gemakzucht van mensen.

Twee van haar collega's hebben abortus laten plegen. Eentje omdat ''het'' niet uit kwam. Inmiddels is deze nu wel moeder wat natuurlijk super makkelijk ging. Daarnaast heeft ze een collega die jaren geprobeerd heeft om zwanger te worden. Ze is zelfs naar Duitsland gegaan nadat ze in NL geen behandelingen meer mochten doen. Medicatie in Frankrijk gehaald. En zichzelf hiervoor in de schulden gestoken. Ik kan dat begrijpen. Al vraag ik me zoals wel vaker af waar ligt de grens. Maar die ligt voor elk persoon ergens anders. En als je wens zo groot is dan doe je daar oneindig veel voor. Inmiddels is deze dame dan moeder van een heel leuk lief meisje. En nu plots is ze per ongeluk van zelf zwanger geworden. En dan ja je raad het al...pleegt ze abortus omdat ''het'' niet uitkomt omdat de kleine meid zo moeilijk is. Wat verder geen ziek meisje is maar gewoon een gezonde kleuter. Niet te geloven....echt ik kan daar helemaal niets mee. En kan eigenlijk ook best wel boos worden om zulke dingen. Al weet ik best dat het niet aan mij is en dat iedereen doet wat in zijn of haar vermogen ligt.

En toch vindt ik het oneerlijk en reuze moeilijk. Al die meiden die ik inmiddels heb leren kennen. Al die meiden die elke maand,elke dag, elke minuut pijn lijden fysiek en mentaal. Al die meiden die zo sterk zijn, die allerlei vrienden en familie kwijt raken.

Maar goed...wij gaan stug door;-)

X sasbelgie

Helaas pindakaas

Vandaag was de grote dag...sinds zatedag nog plots een keel ontsteking en koorts. Gelukkig is dat vandaag al bijna weg.

Het bloedprikken ging als een speer. Dat verwonderd mij altijd omdat het meestal niet zo goed gaat. Ik heb nogal diepliggende en rollende aders. Dat is lastig prikken ..altijd een beetje gokken. En vaak gokken ze mis met alle gevolgen van dien. Maar goed er zat vandaag zo waar een goede prikker. In een keer raak en het ging vlot, deed geen pijn. Alleen zat madam zo te beppen dat ze me te lang met de naald liet zitten...en nog wat beppen..en nog even om het hoekje kijken vanuit je stoel...tja joh toe maar...rustig aan neem je tijd...mijn armpje wordt niet steeds blauwer hoor...bep nog maar een beetje. He uh beppie....wil je de naald er effe uithalen??? Gelukkig kon dat;-)

Helaas was de uitslag weer als van ouds. Helaas sorry mevrouw we hebben geen goed nieuws voor u. Oh ok dan, zetten jullie ons dan weer op de nieuwe lijst. Oh..stil gaat het wel ik ja hoor. Tja soms wordt je een beetje stoïcijns ...je trekt een muurtje op zo groot als de Chinese dus..Zij de dame in kwestie nog heel lief en heel mee levend alles plannen voor een volgende ronde. In april al..pff zeg ik wel een beetje snel...oh kunt u dat niet aan dan mag het ook later hoor...gaat het wel. Ja hoor het gaat nee zo is goed later hoeft niet. Zekers mevrouw. En zo werd ik een lijdend voorwerp...waardoor de tranenmachine dan toch op gang kwam ...shit..weer op het werk...weer een uru eerder weg...weer al die medelijdende blikken maar niets zeggen ..op 2 na.

Bij thuis komst lag er dan nog even een brief van het uz. Daarin stond nog eens wat ze hadden gedaan en hoe de status was. Wij snappen eigenlijk achteraf niet zo goed waarom de moppie's zijn terug geplaatst. De gemeten kwaliteit was echt slecht. Dus de volgende keer willen we dat niet meer.

Verder zal de komende dagen het randje wel weer slijten. De teller in de hemel staat inmiddels op 23 ....

X sas

Meer praten

Het is al een tijdje zo dat ik merk dat er weinig bekend is over het leed onder de iui,ivf,icsi, adoptie en andere zaken rond het ongewenst kinderloos zijn.

Men denkt over het algemeen(zo ook ik tot een paar jaar terug) met een van de behandelingen in het in een poep en een scheet(voor de NL lezers) of wel tussen de soep en de patatten (voor de BE lezers)gebeurd. Iedereen kan op die manier zwanger worden. Mensen kiezen zelf om dat niet te doen en gaan dan over tot adoptie. Niets maar dan ook niets in minder waar.

Natuurlijk als je eenmaal in die medische molen zit is het een keuze palet van jewelste. Maar eigenlijk wil je dat helemaal niet. Je wilt ''gewoon'' een kind.

Ook zijn er wel eens programma's die er iets over zeggen, op internet is er wel het een en ander over te lezen maar, nooit echt duidelijk. Hoe komt dat toch? In een tijd waarover we over alles praten, alles gezien mag worden, alles gezegd wordt? Hoe is het toch mogelijk dat er niet met een grotere openheid over wordt gesproken. Deze vragen houden mij al een tijdje bezig.

Wat mij ook zo opvalt is dat mensen die met behandelingen bezig zijn er niet over durven, kunnen, willen praten. Op bv een chat met ''lotgenoten''(wat een rot woord trouwens) hebben vele mensen een nickname ook op de blogs die ze zelf schrijven. Ergens snap ik het wel hoor maar aan de andere kant vindt ik het soms jammer.

Wij (ongewenst kinderloze) klagen onderling vaak dat men er geen begrip voor heeft maar moeten we dan zelf niet opener worden? De wereld om ons heen beter informeren?

Ik ben onlangs begonnen met een foto reportage te maken. Van het UZ Gent heb ik hiervoor toestemming gekregen. Tot nu toe zijn het helaas alleen maar plastische beelden. Graag wil ik werken met mensen, echte mensen en hun verhaal in beeld brengen. De leuke, mooie, vrolijke, moeilijke kanten vast leggen zodat er ook meer visueel beeld komt. De foto's die ik voor mijn blog gebruik zijn door mij gemaakt.

Dus wil je meewerken, durf je het, ik hoop het laat het maar weten. Samen kunnen we meer!

Tot slot nog een filmpje die ik op een andere blog zag...de volgende keer mijn ongenuanceerde mening erover.

http://www.novatv.nl/page/detailreacties/uitzendingen/7481/IVF+zonder+grenzen+in+Israël

XX Sasbelgie (ook in nickname dus...)

Zwanger????????

Elke keer opnieuw merk ik altijd wel iets. Of ik echt zwanger ben echt geen idee natuurlijk. We zullen nog wat geduld moeten hebben.

Maar toch elke maand opnieuw denk je dat het wel zo is. S'morgen altijd misselijk, elke dag hoofdpijn, plots heel moe, pijnlijke brosten....enz. Zelfs als de artsen bellen dat het niet zo is dan denk ik altijd jaja ..we zullen zien ..misschien hebben jullie wel de uistlagen verwisseld. Om dan twee dagen later de monstertjes te verwelkomen.

Ach ja..twijfel,hoop,verlangen en angst. Het is de dagelijkse portie afwachten.

x sas

Geluk???

Vanmorgen toch maar met een volle blaas de auto in gestapt. Even moeten wachten maar ik was al snel aan de beurt. Helaas was onze ''eigen'' proffie er niet. Jammer ik mag dat mens eigenlijk wel erg graag. Nuchter maar toch meelevend, beetje zoals ik..tenminste..

De dokter was heel vriendelijk heeft ook de tijd genomen voor het een en ander aan uitleg. De moppie's zijn een beetje traag de laatste dagen. Maar 1-tje is toch nog 7 cellig. Dat is wel redelijk.

Normaal zijn wij uitstekende kwaliteit gewend, vandaar dat we nu wat onzeker zijn. Maar normaal waren ze maar 3 dagen oud en niet 5, dus dat is wel iets anders. De dokter vertelde dat tijdens de eertse drie dagen vooral het eicel zijn werk doet, pas daarna het zaadje. Zie hier begint de rolverdeling tussen man en vrouw al....toch genetisch bepaald. Tot spijt voor de feministen onder ons;-)

Het zaadje heeft bij ons dus wat moeite door gebrek aan vitamienen enz. dus nu zijn we het internet aan het afspeuren naar...wat voor vitaminen kun je het beste nemen.

Bij toeval...nou ja ik geloof niet zo in toeval. Heb ik vorige week iets gehoord over Zink. Nu verder gezocht en idd het is een mineraal of vitamine die de innesteling bevorderd en het sprema vruchtbaarder maakt. Daarnaast is Q-10 blijkbaar ook slim om te nemen.

Dus HEMA tot morgen!!! En zo zie je maar na bijna 7 jaar proberen, na 3 jaar onderdeel te zijn geworden van het meubilair in het UZ Gent, na vele gesprekken. Is internet altijd een goed medium en leren we dagelijks nog bij.

Het wachten is begonnen....

grt sas

Wat een uren

Gisteren kon ik me dan toch niet meer inhouden. Ik ben maar weer eens brutaal geweest....en het uz gebeld om te vragen of onze moppie's nog groeien.

Helaas is het zo dat ze van maandag op dinsdag nacht niet zijn gegroeid. De dame van het labo had een heel technisch verhaal. Delingen en nog meer delingen, technisch gezien zijn ze nu 5 en 6 cellen groot. Gisteren zijn ze in een ander vitamine badje gestopt in de hoop dat ze die lekker vinden en opeens nog eens groeien.

Volgens het labo kan dat...maar ja ...volgens mij kan dat niet echt. Het is hier ook wel zo dat ze vaak verzachtende woorden gebruiken. Hoe het kan enzo dat moest ik morgen maar vragen.

Ik ben dus nu al uren in twijel, hoop toch, geloof het niet echt....houdt er rekening mee dat ik zo voor niets naar Gent rijdt.

Het was een lange koude nacht....


Sas

The day after

Wauw een wonder...de punctie is gisteren heel goed verlopen. Eigenlijk had ik verwacht veel zenuwachtiger te zijn. Maar ik was best wel erg rustig. Behalve heel even toen de anesthesist langs kwam. Hij zag de paniek en werd opslag heel erg vriendelijk. Ik werd vlak daarna gehaald, zijn assistent wilde mij het infuus inbrengen. Waarop hij zei,, nee nee dat doen we niet mevrouw heeft schrik, we gaan lekker met een kapje doen zoalsbij kleine kindjes'' De manier waarop hij dat zei en dan zo vriendelijk wauw..echt waar. Toen ik wakker werd ook niet huilend en in paniek wakker geworden en niet bibberend en ook niet misselijk. Ik weet niet welke medicijnenkast hij heeft open getrokken maar wel de juiste. Dus een nederig applaus voor de man!

Dan heeft de arts helaas maar 5 eitjes kunnen oogsten...tjee ik lijk soms echt een kwekerij. Dat is wat weinig maar goed beter dan niets. Net naar het ziekenhuis gebeld nog iets slechter nieuws er zijn er maar 2 bevrucht...en die moeten nu 9 maanden gaan groeien....tenminste dat is de lange termijn doelstelling, ja toch. Maar voor de korte termijn maar hopen dat ze de 5 dagen halen. We duimen en hopen hard voor de woensdag....spannend is het zekers.

Ik voel me vandaag eigenlijk best redelijk, geen hoofdpijn, zowaar. Alleen mijn buik is nog wat gevoelig, wat dik maar zeer draagbaar.

Tot van de week ....x sas

Dan toch...

Vanmorgen de laatste echo gehad. Van de 13 follikels zijn er maar 3 goed gegroeid en nog 4 onderweg. Tenminste dat denken ze. Vanavond de laatste keer zelf gonal-f zetten morgen nog 1 keer pregnyl en dan vrijdag de punctie.

Wordt vervolgd.....

Stess alom

Vanmorgen ging om 6 uur de wekker om op tijd te zijn voor de nieuwe echo. Ik vindt het altijd vroeg maar eenmaal uit je bedje en op de weg. Moet ik zeggen vindt ik het heerlijk. Die stilte, de wereld moet nog wakker worden. Dat is toch eigenlijk wel het moment van de dag. Jammer van de regen die er vandaag weer is.

De echo niet zo'n succes de follikels staan nu al een paar dagen stil. Dus moet ik nog langer spuiten, en zelfs de dossis wordt vanaf vandaag verdubbeld. Niets dinsdag of woensdag de punctie. Geen idee ook wanneer wel. En als ze dinsdag nog steeds niet groter zijn dan krijg ik er fijn nog wat andere hormonen bij om te zorgen dat de follikels niet ontploffen en we alles voor niets hebben gedaan. Hoe het goedje ook al weer heet...sorry door de paniek en stress vergeten.

Je elke avond weer prikken gaat tegen staan. Je steeds zieker voelen terwijl er niets groeit is fustrerend. Telkens weer nieuwe kans dagen voor de punctie krijgen en dan niet doorgaan is heel erg moeilijk. Afzien is wat we doen, je focus steeds opnieuw verleggen.

Dinsdag dus opnieuw een echo en nu fijn een aantal zenuwslopende dagen.

Zo ik ga nog maar weer mijn bedje in om te slapen, lijkt me een goed plan.

x sas

groei stopt

Vandaag een nieuwe echo. En wat blijkt de follikels zijn bijna niet gegroeid. Shit dat is niet de bedoeling. Aan de andere kant zit ik nu veilig, want ik weet nu heel zeker dat de punctie zekers niet in het weekend valt. Zondag moet ik opnieuw langs komen om te kijken hoe alles groeit. In de hoop dat ze opeens een boost hebben gekregen net als de vorige keer de laatste dagen. We zullen zien, de pu zal nu voor dinsdag of woensdag zijn.

Verder ben ik inmiddels wel benieuwd of de embryo's zullen door groeien naar 5 dagen. Drie dagen kunnen ze dat is al gebleken maar of ze twee dagen langer kunnen groeien. Geen idee. Als ik erover nadenk dan merk ik dat ik het heel spannend vindt. Temeer omdat er veel vanaf hangt. Want wat als ze niet door groeien, wat houdt dat dan in, is er een verklaring voor. Geen idee.

Gisteren heerlijk met twee vriendinnen gesproken over draagmoederschap. Het was heel fijn. Maar ook hadden hun tegelijkertijd de gedachten dat mijn lichaam misschien vreemde dingen afstoot. Tja dat weet niemand. Innesteling is natuurlijk heel erg moeilijk om te onderzoeken. Jammer genoeg. We moeten afwachten, geduld hebben en hopen dat alles dan toch goed komt.

x sas

Pfff

Gelukkig er is maar 1 follikel bij gekomen. Ze zijn verder alle 13 nu zo'n 15 mm. Er moet dus nog worden verder gespoten om vrijdag of maandag de punctie te doen. We moeten dus nog een beetje afwachten. Ik vindt het wel weer erg spannend allemaal.Op het plaatje kun je zien hoe het er ongeveer uit ziet. Dat verschild natuurlijk wel een beetje. Dit is maar een kant ofwel links ofwel rechts.

Wellicht kan ik van de week als ik heel lief kijk. En me netjes gedraag...wel een foto krijgen. Al is dat niet gebruikelijk, aan de andere kant ze zijn mijn ongebruikelijke vragen al gewoon. Ik bedoel de foto's die je altijd ziet maak ik daar zelf.

Verder wil ik toch even voor 1 keertje iedereen aanraden om een ludieke actie te bedenken om extra geld te kunnen storten voor Haiti. Wees tenslotte eerlijk we mogen dankbaar zijn dat ons bedje hier staat.

Oh ja en beloof me dat je nooit s'morgens vroeg op de radio meld dat je zwanger bent. Het was deze ochtend te erg voor woorden.

X sas

De dag erna

Vandaag gaat het wat beter. Let wel mijn buik doet gewoon zijn ding net als de hormonen. Arme man, arme moeders en vriendin, arme collega's dat gehuil ook. Iedereen schrikt steeds weer of huilt mee.

Maar naast de ''gewone'' klachten. Voel ik mij geruster dan gisteren. Ik denk gewoon niet meer aan de punctie tot maandag ochtend bij de tweede echo. Dat lijkt me het beste. Het meest rustige maandag zie ik wel weer.

Moest gisteren trouwens nog lachen om mijn lieve maar wat naïeve collega. Die zei;,, wauw 12 eitje krijg je dan een tweeling....leuk.'' Echt waar glimlachend en vol vreugde en spanning. hihihi ik mwahhhh. Uitleggen heeft soms echt geen zin.

x sas

Kippenren

De eerste echo zit erop. Ondanks de lagere dosis van medicatie is mijn lichaam al weer op tilt aan het slaan. Ik ben nu dus echt bang en zenuwachtig aan het worden. NA 5 dagen Gonal-f spuiten heb ik al 12 eitjes die aan het groeien zijn. De vorige keer kwam alles veel minder snel opgang maar nam de laatste dagen een run.

Als ik nu weer zo'n run ga krijgen betekend dat nu al weer vele vele veel te veel eitjes. Shit dus. We spuiten nu tot maandag door met deze lagere dosis, en maandag ochtend weer een echo. Dan wordt er besloten wat te doen. Dus volegende week vrijdag of maandag denk ik de pu. Veel sneller dan de vorige keer.

Goed ik probeer me rustig te houden. Fysiek en mentaal.


Wordt vervolgd..x sas

Dag Daaag

Dag lieve meneer van de injectie's tot ziens, tot over een week of twee drie. Dan wil ik je nog 1 keertje zien en daarna....niet meer graag. Joehoe over 20min. de laatste grote injectie.

Heel raar maar mijn buik is u al veel dikker dan de vorige keer, vol ook en een beetje raar. Ben ook misselijk, hoofdpijn is ook weer mijn vriend en huilhormonen doen het ook;-0 Voel je iets?? Bijwerkingen? Mwah nee joh...heel normaal allemaal. Toch meld ik morgen tijdens de eerste echo eventjes. Ben wel benieuwd hoe en of er iets groeit. Spannend vindt ik het. We zullen zien.

Verder ben ik met de dag banger aan het worden voor de pu. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken. Maar het komt toch vanzelf he. Of door het chatten op http://www.deverdwaaldeooievaar.be/chat Daar lees, hoor en schrijf je erg veel. Soms is het mooi soms erg verdrietig. Maar we zijn er voor elkaar. Bedankt dames van DVO!

Zo ik ga even spuiten (lijk net een verslaafde zo) tot snel. x sas

2 to go

Nog twee dagen en dan zijn deze injecties al weer voorbij. De afgelopen dagen is er een hele lieve, vriendelijke en zachtaardige verpleegkundige geweest. Zie je wel het kan ook anders. Gelukkig maar.

De Gonal-F gaat verder prima. Mijn collega die tegen over mij zit is ziek wel jammer. Maar gelukkig voor haar en mij...mijn darmen doen namelijk een beetje raar. En ik kan er niets aan doen maar laat zo af en toe flinke stinkwinden;-) Dus maar goed dat ik deze dagen alleen zit. Verder heb ik al een klein beetje last van mijn buik, maar al bij al voel ik mij prima. Naast de hevige verkoudheid waar iedereen mee schijnt te kampen.

Ik hoop dat mijn darmpjes weer snel normaal doen, ik bedoel straks betrapt iemand mij op het werk....

Genoeg grapjes...donderdag de echo heel spannend ik ben benieuwd hoe alles er van binnen uit ziet.

Ik hou jullie op de hoogte.

grt Sas

eruit

Gisteren was het niet veel beter. Conclusie Wit Gele Kruis is niet meer welkom. We hebben een andere oplossing gevonden.

We zullen vanavond zien wat dat geeft. We houden jullie op de hoogte.

x Sas

eerste prik

Vandaag of beter gezegd een uurtje geleden kwam de verpleegster langs. Ze was heel Maldegems....(lees bijna niet te verstaan) maar heel vriendelijk.

Ik moest eingenlijk nog naar de een na laatste les voor de cursus. Die heb ik dus gemist. De dame in kwestie heeft niet zo fijn geprikt. Mijn hele buikje doet nu pijn, raar maar ze deed er ook heeel lang over omde spuit leeg te krijgen. Misschien komt het daardoor. En baf....direct vreselijke hoofdpijn maar goed. Kiezen op elkaar. En hopen dat het morgen beter gaat. Dan komt haar collega.

Morgen overdag maar even kijken wie mij op het werk een spoed cursus Maldegems wilt geven;-)

x sas

Morgen

Mijn collega zei vanmiddag tjee morgen is De grote dag....hihi ze bedoelde het heel goed. Maar de grote dag tja voor mij is dat toch iets anders. Grappig.

Vanmorgen dan toch eindelijk alle medicatie meegekregen, weer een nieuw formuliertje omdat je raad het al ze de andere weer eens kwijt waren. Maar als het goed is klopt alles nu. Het was maandag en gisteren even stressen omdat ze het een en ander miste waardoor we plots geen medicatie konden krijgen. Maar goed ongelofelijk maar waar de CM (ziekenfonds) was heel rap. En heeft zelf alles in orde gebracht. Ole een applaus voor de ambtenaar!

Net als bij andere mensen ligt ons koelkastje vol...nee helaas niet meer met van de lekkere champagne. Maar dus met de medicatie. Hopelijk kunnen we in Februari er dan toch nog een flesje in leggen....of liever een Magnum . We zullen zien. We wachten af en duimen ons blauw.

Een beetje gespannen zijn we beide wel, maar zoals ons gisteren avond werd gezegd. Jullie zijn er klaar voor! De kracht en vechtlust is er. Hoera het klopt ook.

We houden jullie op de hoogte.

sas

Lang geleden....

Ja mensen het is heel lang geleden dat ik nog eens iets schreef. De afgelopen tijd hoor ik tot mijn vreugde dat mensen mijn schrijvende hand missen. Joehoe!! Dat is toch leuk om te horen.

Vanaf nu zal ik weer steeds een up-date doen. Dit omdat we de afgelopen maanden heel veel hebben gepraat, hebben gedacht en vele moeilijke en makkelijke beslissingen genomen.

We zijn de afgelopen tijd weer heerlijk naar elkaar toe gegroeid. Wat fijn om te zien, te merken en te voelen dat we een geweldig huwelijk hebben. Natuurlijk gaat het met vallen en opstaan, maar gaat dat niet in elke relatie zo? ik denk van wel.

Ook hebben we de afgelopen maanden geleerd waar onze grenzen liggen naar onszelf, naar elkaar, naar anderen. Dit brengt voor ons heel veel duidelijkheid, voor anderen misschien wat onrust. Toch doen we het goed en ben ik zeker heel trots van waar we waren en waar we nu zijn.

Ook ben ik heel blij dat we de afgelopen tijd hebben ondekt dat mensen nog altijd mee leven, meedenken en meevoelen. Dat steunt ons, niets liever dan dat mensen er uit zichzelf naar vragen. En ja het antwoord is altijd confronterend voor beide partijen, soms moeilijk, soms grappig maar altijd fijn en hartverwarmend.

We kunnen ook melden dat het ''circus'' weer van start gaat. het kost enorm veel moeite, emotie, energie en angst maar we doen het nog een keer.

Vandaag heb ik de echo gehad alles is in orde. Dus morgen stoppen met de pil en donderdag de eerste injectie. Hopelijk brengt het dit keer waar we al bijna 7 jaar op hopen. We kunnen het niet alleen maar gaan er samen voor.

2009 is voorbij eindelijk het was een te lang jaar. Ik heb zin in 2010 het wordt een goed jaar voor ons en voor de lieve mensen om ons heen. Het moet gewoon!

Ik zie uit naar jullie reacties. Jullie gedachte en openheid.

Bedankt dat jullie ons weer volgen.

x sas