Helaas pindakaas

Vandaag was de grote dag...sinds zatedag nog plots een keel ontsteking en koorts. Gelukkig is dat vandaag al bijna weg.

Het bloedprikken ging als een speer. Dat verwonderd mij altijd omdat het meestal niet zo goed gaat. Ik heb nogal diepliggende en rollende aders. Dat is lastig prikken ..altijd een beetje gokken. En vaak gokken ze mis met alle gevolgen van dien. Maar goed er zat vandaag zo waar een goede prikker. In een keer raak en het ging vlot, deed geen pijn. Alleen zat madam zo te beppen dat ze me te lang met de naald liet zitten...en nog wat beppen..en nog even om het hoekje kijken vanuit je stoel...tja joh toe maar...rustig aan neem je tijd...mijn armpje wordt niet steeds blauwer hoor...bep nog maar een beetje. He uh beppie....wil je de naald er effe uithalen??? Gelukkig kon dat;-)

Helaas was de uitslag weer als van ouds. Helaas sorry mevrouw we hebben geen goed nieuws voor u. Oh ok dan, zetten jullie ons dan weer op de nieuwe lijst. Oh..stil gaat het wel ik ja hoor. Tja soms wordt je een beetje stoïcijns ...je trekt een muurtje op zo groot als de Chinese dus..Zij de dame in kwestie nog heel lief en heel mee levend alles plannen voor een volgende ronde. In april al..pff zeg ik wel een beetje snel...oh kunt u dat niet aan dan mag het ook later hoor...gaat het wel. Ja hoor het gaat nee zo is goed later hoeft niet. Zekers mevrouw. En zo werd ik een lijdend voorwerp...waardoor de tranenmachine dan toch op gang kwam ...shit..weer op het werk...weer een uru eerder weg...weer al die medelijdende blikken maar niets zeggen ..op 2 na.

Bij thuis komst lag er dan nog even een brief van het uz. Daarin stond nog eens wat ze hadden gedaan en hoe de status was. Wij snappen eigenlijk achteraf niet zo goed waarom de moppie's zijn terug geplaatst. De gemeten kwaliteit was echt slecht. Dus de volgende keer willen we dat niet meer.

Verder zal de komende dagen het randje wel weer slijten. De teller in de hemel staat inmiddels op 23 ....

X sas

Meer praten

Het is al een tijdje zo dat ik merk dat er weinig bekend is over het leed onder de iui,ivf,icsi, adoptie en andere zaken rond het ongewenst kinderloos zijn.

Men denkt over het algemeen(zo ook ik tot een paar jaar terug) met een van de behandelingen in het in een poep en een scheet(voor de NL lezers) of wel tussen de soep en de patatten (voor de BE lezers)gebeurd. Iedereen kan op die manier zwanger worden. Mensen kiezen zelf om dat niet te doen en gaan dan over tot adoptie. Niets maar dan ook niets in minder waar.

Natuurlijk als je eenmaal in die medische molen zit is het een keuze palet van jewelste. Maar eigenlijk wil je dat helemaal niet. Je wilt ''gewoon'' een kind.

Ook zijn er wel eens programma's die er iets over zeggen, op internet is er wel het een en ander over te lezen maar, nooit echt duidelijk. Hoe komt dat toch? In een tijd waarover we over alles praten, alles gezien mag worden, alles gezegd wordt? Hoe is het toch mogelijk dat er niet met een grotere openheid over wordt gesproken. Deze vragen houden mij al een tijdje bezig.

Wat mij ook zo opvalt is dat mensen die met behandelingen bezig zijn er niet over durven, kunnen, willen praten. Op bv een chat met ''lotgenoten''(wat een rot woord trouwens) hebben vele mensen een nickname ook op de blogs die ze zelf schrijven. Ergens snap ik het wel hoor maar aan de andere kant vindt ik het soms jammer.

Wij (ongewenst kinderloze) klagen onderling vaak dat men er geen begrip voor heeft maar moeten we dan zelf niet opener worden? De wereld om ons heen beter informeren?

Ik ben onlangs begonnen met een foto reportage te maken. Van het UZ Gent heb ik hiervoor toestemming gekregen. Tot nu toe zijn het helaas alleen maar plastische beelden. Graag wil ik werken met mensen, echte mensen en hun verhaal in beeld brengen. De leuke, mooie, vrolijke, moeilijke kanten vast leggen zodat er ook meer visueel beeld komt. De foto's die ik voor mijn blog gebruik zijn door mij gemaakt.

Dus wil je meewerken, durf je het, ik hoop het laat het maar weten. Samen kunnen we meer!

Tot slot nog een filmpje die ik op een andere blog zag...de volgende keer mijn ongenuanceerde mening erover.

http://www.novatv.nl/page/detailreacties/uitzendingen/7481/IVF+zonder+grenzen+in+Israël

XX Sasbelgie (ook in nickname dus...)

Zwanger????????

Elke keer opnieuw merk ik altijd wel iets. Of ik echt zwanger ben echt geen idee natuurlijk. We zullen nog wat geduld moeten hebben.

Maar toch elke maand opnieuw denk je dat het wel zo is. S'morgen altijd misselijk, elke dag hoofdpijn, plots heel moe, pijnlijke brosten....enz. Zelfs als de artsen bellen dat het niet zo is dan denk ik altijd jaja ..we zullen zien ..misschien hebben jullie wel de uistlagen verwisseld. Om dan twee dagen later de monstertjes te verwelkomen.

Ach ja..twijfel,hoop,verlangen en angst. Het is de dagelijkse portie afwachten.

x sas

Geluk???

Vanmorgen toch maar met een volle blaas de auto in gestapt. Even moeten wachten maar ik was al snel aan de beurt. Helaas was onze ''eigen'' proffie er niet. Jammer ik mag dat mens eigenlijk wel erg graag. Nuchter maar toch meelevend, beetje zoals ik..tenminste..

De dokter was heel vriendelijk heeft ook de tijd genomen voor het een en ander aan uitleg. De moppie's zijn een beetje traag de laatste dagen. Maar 1-tje is toch nog 7 cellig. Dat is wel redelijk.

Normaal zijn wij uitstekende kwaliteit gewend, vandaar dat we nu wat onzeker zijn. Maar normaal waren ze maar 3 dagen oud en niet 5, dus dat is wel iets anders. De dokter vertelde dat tijdens de eertse drie dagen vooral het eicel zijn werk doet, pas daarna het zaadje. Zie hier begint de rolverdeling tussen man en vrouw al....toch genetisch bepaald. Tot spijt voor de feministen onder ons;-)

Het zaadje heeft bij ons dus wat moeite door gebrek aan vitamienen enz. dus nu zijn we het internet aan het afspeuren naar...wat voor vitaminen kun je het beste nemen.

Bij toeval...nou ja ik geloof niet zo in toeval. Heb ik vorige week iets gehoord over Zink. Nu verder gezocht en idd het is een mineraal of vitamine die de innesteling bevorderd en het sprema vruchtbaarder maakt. Daarnaast is Q-10 blijkbaar ook slim om te nemen.

Dus HEMA tot morgen!!! En zo zie je maar na bijna 7 jaar proberen, na 3 jaar onderdeel te zijn geworden van het meubilair in het UZ Gent, na vele gesprekken. Is internet altijd een goed medium en leren we dagelijks nog bij.

Het wachten is begonnen....

grt sas

Wat een uren

Gisteren kon ik me dan toch niet meer inhouden. Ik ben maar weer eens brutaal geweest....en het uz gebeld om te vragen of onze moppie's nog groeien.

Helaas is het zo dat ze van maandag op dinsdag nacht niet zijn gegroeid. De dame van het labo had een heel technisch verhaal. Delingen en nog meer delingen, technisch gezien zijn ze nu 5 en 6 cellen groot. Gisteren zijn ze in een ander vitamine badje gestopt in de hoop dat ze die lekker vinden en opeens nog eens groeien.

Volgens het labo kan dat...maar ja ...volgens mij kan dat niet echt. Het is hier ook wel zo dat ze vaak verzachtende woorden gebruiken. Hoe het kan enzo dat moest ik morgen maar vragen.

Ik ben dus nu al uren in twijel, hoop toch, geloof het niet echt....houdt er rekening mee dat ik zo voor niets naar Gent rijdt.

Het was een lange koude nacht....


Sas