Abortus

Hier gaat alles goed. Ik ben lekker aan het werk en aan het fotograferen.

We staan al weer op de lijst voor een nieuwe behandeling in april. Tenminste als die doorgaat. We twijfelen niet hoor maar willen van de artsen het een en ander zeker weten. Doordat we onze moppies niet drie maar vijf dagen hebben laten groeien zijn er andere resultaten geweest. We hebben ondekt dat bij drie dagen we een heel mooi resultaat hebben. De moppie's delen de eerste drie dagen prima. Vanaf dag 4 krijgen ze het moeilijk. Het blijkt dat dan het zaadje ook wat effort moet doen. Helaas is dat moeilijker gebleken. Dat kan bv door vitaminen komen of door verminderde testosteronen. Van het laatste weten we wel dat mijn ventje op het randje van twijfelen zat. Maar door het mooie resultaat bij drie dagen is er nooit twijfel onstaan. Nu dus wel. Deze week horen we of hij idd ook aan de hormonen moet. En hoe dat dan werkt. Spannend dus.

Ik had gisteren mijn liefste vriendin aan de telefoon. En eigenlijk ben ik wel geschrokken van haar verhaal. En nog meer van de gemakzucht van mensen.

Twee van haar collega's hebben abortus laten plegen. Eentje omdat ''het'' niet uit kwam. Inmiddels is deze nu wel moeder wat natuurlijk super makkelijk ging. Daarnaast heeft ze een collega die jaren geprobeerd heeft om zwanger te worden. Ze is zelfs naar Duitsland gegaan nadat ze in NL geen behandelingen meer mochten doen. Medicatie in Frankrijk gehaald. En zichzelf hiervoor in de schulden gestoken. Ik kan dat begrijpen. Al vraag ik me zoals wel vaker af waar ligt de grens. Maar die ligt voor elk persoon ergens anders. En als je wens zo groot is dan doe je daar oneindig veel voor. Inmiddels is deze dame dan moeder van een heel leuk lief meisje. En nu plots is ze per ongeluk van zelf zwanger geworden. En dan ja je raad het al...pleegt ze abortus omdat ''het'' niet uitkomt omdat de kleine meid zo moeilijk is. Wat verder geen ziek meisje is maar gewoon een gezonde kleuter. Niet te geloven....echt ik kan daar helemaal niets mee. En kan eigenlijk ook best wel boos worden om zulke dingen. Al weet ik best dat het niet aan mij is en dat iedereen doet wat in zijn of haar vermogen ligt.

En toch vindt ik het oneerlijk en reuze moeilijk. Al die meiden die ik inmiddels heb leren kennen. Al die meiden die elke maand,elke dag, elke minuut pijn lijden fysiek en mentaal. Al die meiden die zo sterk zijn, die allerlei vrienden en familie kwijt raken.

Maar goed...wij gaan stug door;-)

X sasbelgie