Vandaag gaat het wat beter. Let wel mijn buik doet gewoon zijn ding net als de hormonen. Arme man, arme moeders en vriendin, arme collega's dat gehuil ook. Iedereen schrikt steeds weer of huilt mee.
Maar naast de ''gewone'' klachten. Voel ik mij geruster dan gisteren. Ik denk gewoon niet meer aan de punctie tot maandag ochtend bij de tweede echo. Dat lijkt me het beste. Het meest rustige maandag zie ik wel weer.
Moest gisteren trouwens nog lachen om mijn lieve maar wat naïeve collega. Die zei;,, wauw 12 eitje krijg je dan een tweeling....leuk.'' Echt waar glimlachend en vol vreugde en spanning. hihihi ik mwahhhh. Uitleggen heeft soms echt geen zin.
x sas
Ernieee, der zit een banaan in je oor ........:-))
BeantwoordenVerwijderenWas het allemaal maar zo eenvoudig hé meid...
Je moet het meemaken...bewijst maar nog 'ns...
Je bent echt te bewonderen, wat jullie doen is groots en wees maar trots op al die inspanningen! Dag per dag, stap per stap... zo gaat het nu eenmaal in die mallemolen...
Doe rustig verder,
ga stap per stap
en weet dat je mag leunen als je nood hebt...
Groetepetoet!
Elsx