
Wauw een wonder...de punctie is gisteren heel goed verlopen. Eigenlijk had ik verwacht veel zenuwachtiger te zijn. Maar ik was best wel erg rustig. Behalve heel even toen de anesthesist langs kwam. Hij zag de paniek en werd opslag heel erg vriendelijk. Ik werd vlak daarna gehaald, zijn assistent wilde mij het infuus inbrengen. Waarop hij zei,, nee nee dat doen we niet mevrouw heeft schrik, we gaan lekker met een kapje doen zoalsbij kleine kindjes'' De manier waarop hij dat zei en dan zo vriendelijk wauw..echt waar. Toen ik wakker werd ook niet huilend en in paniek wakker geworden en niet bibberend en ook niet misselijk. Ik weet niet welke medicijnenkast hij heeft open getrokken maar wel de juiste. Dus een nederig applaus voor de man!
Dan heeft de arts helaas maar 5 eitjes kunnen oogsten...tjee ik lijk soms echt een kwekerij. Dat is wat weinig maar goed beter dan niets. Net naar het ziekenhuis gebeld nog iets slechter nieuws er zijn er maar 2 bevrucht...en die moeten nu 9 maanden gaan groeien....tenminste dat is de lange termijn doelstelling, ja toch. Maar voor de korte termijn maar hopen dat ze de 5 dagen halen. We duimen en hopen hard voor de woensdag....spannend is het zekers.
Ik voel me vandaag eigenlijk best redelijk, geen hoofdpijn, zowaar. Alleen mijn buik is nog wat gevoelig, wat dik maar zeer draagbaar.
Tot van de week ....x sas