Het is de eerste maand dat we dus geen terug plaatsing doen. Dat we dus geen moppies laten ontdooien.
Dat is niet zo makkelijk, het ritme van het ziekenhuis is er ingeslopen. Dus nu denk ik steeds wanneer moet ik beginnen met meten. Oh nee dat hoeft niet. Dan denk ik wanneer zou ik ovuleren. Misschien zelf knutselen in de hoop op een verdwaalde super zwemmer. Ik moet hier nu steeds aan een Belgische reclame denken van een verzekeraar. Slechte reclame maar in deze toch wel grappig. Je hoort een romantisch muziekje en ziet een zaadje met roosje in zijn staart zwemmen, het eitje opent zich en plop het is gebeurd. Oh oh was het leven maar zo simpel.
Nu we niet meer terug plaatsen komen de andere vragen steeds naar boven. Toch maar op zoek naar een draagmoeder? Of toch adoptie of....geen idee. Het is een heel moeilijk landschap met verschillende kleuren en smaken waarin we ons bevinden. Op een dag zal het wel duidelijk worden denk ik.
De rust keert wel een beetje terug en het tranendal ook. Hopelijk vinden mijn hormonen ook hun natuurlijke evenwicht weer.
Ik kan nu wel van alles doen zonder ergens rekening mee te houden dat is dan maar het voordeel. Als er al over voordeel gesproken kan worden. Want het enige voordeel is natuurlijk een kindje maar goed...waarschijnlijk moeten we ons erin berusten dat ik die niet ga dragen. Mooi klote.
Liefs Saskia
Télécharger Celui qui voulait tout changer English PDF
3 jaar geleden
Ik vind het sneu voor jou dat onze gemoedsgesteldheid parallel lijkt te lopen..Dat rotgevoel wen sik niemand toe en dan lees ik dat je je al even k*** voelt, wat zonde want je bent zo'n kanjer van een meid!
BeantwoordenVerwijderenIk moet wellicht op zoek naar een ecieldonor (je bent de eerste aan wie ik dit openlijk dus durf toegeven). Hoe begint een mens daar aan?
Alhoewel eend raagmoeder? Lijkt me NOG een pak moeilijker.
Dikke knuffel!
Lieve Saskia,
BeantwoordenVerwijderenEen dikke knuffel voor je gevoel. Het is denk ik idd gemakkelijker gezegd dan gedaan: we stoppen ermee (ook al is het eventueel voor even). Ik denk dat het makkelijker is om te starten met medische behandeling dan om ermee te stoppen. Dus chapeau dat je even van de trein hebt kunnen stappen. Wie weet stap je er terug op. Wie weet stap je op een andere. Het is normaal dat je aan alternatieven begint te denken, misschien zelfs vooraleer de dokters aan alternatieven denken.
En die reclame, was het idd maar zo simpel. Konden we die zaadjes maar gewoon een roosje meegeven en eventueel een gps ;-)
Liefs,
Bokje