maandag 8 maart 2010

Boomerang





Al een paar dagen wil ik het volgende op de blog zetten. Alleen moest ik de boomerang even verwerken.

Vorige week donderdag avond tijdens het kijken van Grey's. Mijn lievelingserie op het moment. Kreeg ik dan op het einde zoals altijd natte ogen maar ook de boomerang.

Het ging over de 5 fasen van rouwverwerking. Nu dacht ik ook na al die maanden bij onze geweldige psych dat wij niet aan rouwverwerking hadden gedaan. Hihi fout gedacht, alleen heeft zij dat woord niet gebruikt. Wellicht maar goed ook zo hebben we weer iets zelf ondekt terwijl het al maanden in de ''week'ligt.

Dus de 5 fasen. Waar bestaan die dan uit?

1--> Schok ofwel ontkenning
2--> Wanhoop ofwel depressie
3--> Woede
4--> Onderhandelen
5--> Aanvaarden

Voor de gene die mijn blog vanaf dag 1 volgen hoef ik denk ik niets meer te zeggen. Voor de mensen die wij met regelmaat zien ook niet.

Toch een woordje uitleg; Wij gingen na 3 jaar pas naar het ziekenhuis om te vragen waarom zijn we nog niet zwanger. Vooraf vastgesteld dat als het niet kon het niet erg was. Tja, zo werkt dat dus niet. Alles wat wij hebben is niet erg en niet onoverkomelijk. Met andere woorden de artsen hadden altijd goede hoop op een zwangerschap. Ok die hoop en dat geloof neem je dus over. Wij dan he, dat is voor iedereen anders. Na 8 maanden van iui, 2 keer mocht namelijk niet ivm teveel aan eitjes...dus grote kans op meerling. Gingen ze teleur gesteld over op icsi, ach dat zou dan wel helpen. Dat doen we effe. Maar niets was minder waar.Inmiddels hadden we fase 1 bereikt.

Na het mislukken van de eerste icsi ronde, de pijn, het afzien, enz. was fase 2 er al lang en zeer heftig. Dit ging tijdens elke maand van mislukte terug plaatsingen van de cryo's geleidelijk over in fase 3. Fase 3 was duidelijk aanwezig samen met fase 2. Fase 3 was...het is niet eerlijk, waarom anderen wel en ik niet, waarom moet ik zoveel op mijn bord krijgen, waarom negeert men het onderwerp, waarom....Fase 2 zat erbij met grote huil uitbarstingen en emotionele reactie's naar mezelf en anderen

Fase 3 ging over in fase 4. Ik wilde al verder gaan, adoptie, draagmoeder, met zijn tweeën verder. Nog voor fase 1,2 3n 3 netjes waren ''afgerond'' Fase 4 heeft bijna geleid tot een breuk in ons geweldige huwelijk. Gewoon omdat we allebei heel goed kunnen onderhandelen. Wij kunnen als het moet over alles onderhandelen.

In de tijd van fase 2,3 en 4 hebben we dan toch maar echte hulp gezocht. En gelukkig maar, onze psych is de beste van de wereld. Wij weten dat zeker. Ze is grappig, luisterd, geeft opdracht, geeft handvaten, geeft ons gelijk, geeft ons ongelijk, geeft ons advies, geeft ons complimenten. Wat kun je nog meer verwachten.

Inmiddels zijn we in fase 5. We ronden af, gaan verder, kunnen het samen aan. Dit en alle andere dingen die op ons pad komen. We zijn allebei sterker dan ooit te voren, hebben allebei nieuwe woorden, gedragingen en grenzen leren kennen.

We kunnen inmiddels aanvaarden dat bij ons dingen soms anders gaan. Maar dat dit niet voor niks is. Met onze kennis kunnen we anderen helpen. Dat is heel veel waard.

We bouwen onszelf op, we bouwen elkaar op, we bouwen anderen op, we bereiden vriendschappen uit.

Sinds lange tijd kan ik zeggen ik ben echt gelukkig, ik ben echt blij met mezelf. Ik ben trots op wie ik ben en waar ik vandaan kom.

Psych een staande ovatie van ons.

En aan een ieder die mee leest, mee leeft BEDANKT!


X sasbelgie

5 opmerkingen:

  1. Als ik het zo overlees denk ik dat wij nu in fase 3 zijn. Ik, en dan spreek ik alleen even voor mezelf, ben vooral boos. Op dit moment heb ik toegegeven en gaan we icsi doen. Dan zitten we nu tussen fase 3 en 4 in? Maakt ook niet uit, het is goed hier eens over na te denken, en wat nog allemaal op ons pad komt.
    Ik hoop van harte dat jullie ooit jullie grote wens in jullie armen mogen houden, en ook al heb je dit geaccepteerd, het blijft onwijs moeilijk. Sterkte. Tot gauw, tot lees,

    Kim

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi om lezen... Hopelijk komen wij ook ooit in fase 5. Voorlopig is't ook nog een mengelmoes van 2 en 3.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sas,

    Ik word helemaal stil....
    Dit is zo echt, zo puur, zo helder...

    Jullie zijn heel mooi vanbuiten maar ook zo mooi vanbinnen. Wijze mensen, grote mensen....

    Ik heb bewondering voor jullie,
    dikke knuf allebei!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Saskia,

    Ik heb er geen woorden voor.

    Ben er zo als altijd stil en verdrietig van.

    Je moeder

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Sas, meid....

    Met kippenvel heb ik je blog gelezen.....wat zijn jullie bijzondere en sterke mensen. En wat knap hoe jullie met alles omgaan.

    Ik ben zelf hulpverlener en weet dat deze fasen zich niet altijd precies in deze volgorde voltrekken maar ook vaak ook in cycli.....en door elkaar......Het is mooi om te zien hoe goed jullie er nu mee om kunnen gaan.

    Het moeilijke van een onvervulde kinderwens is dat het verhaal zich blijft herhalen en pas echt klaar is als het klaar is.......en omdat, nadat het klaar is er weer andere mogelijkheden, vragen of opties zijn, dient zich weer een volgende ronde aan......totdat het echt, echt echt klaar is.........en dan rouw je niet meer om alles wat mislukt is..... maar defintief om alles wat er niet zal zijn.

    Als je dit als koppel en als mens doorkomt kun je zeggen dat je een sterk mens bent en ontzettend veel geleerd hebt.....al zouden we allemaal willen dat ons dit soort lessen in het leven bespaard zouden blijven.

    Ikzelf ervaar elke dag alle fasen......ik wil het gewoon niet waar hebben en ga gewoon kijken naar positiekleding voor als ik zwanger ben...koppig ga ik daar mee door. Soms vliegt de wanhoop me naar de keel en barst ik uit in een hysterische bui, waarna ik een dag in bed lig en me echt heel zielig en triest voel....dan probeer ik dealtjes te sluiten met god door hem te beloven beter dit of dat te doen als ik maar zwanger wordt en er zijn zelfs dagen dat ik denk: ach, misschien moet ik me nu alvast gaan bezighouden met hoe ik wil dat mijn leven eruit gaat zien als het nooit gaat gebeuren.........

    om vervolgens weer in de ontkenning te schieten.
    Lieve Sas.....wat is het zwaar en wat is het vooral goed dat jullie er hulp bij gezocht hebben en bij iemand terecht gekomen zijn die jullie blijkbaar heel goed hier door heen loodst.

    Toch (en dat is waarschijnlijk ook mijn fase van ontkenning die hier spreekt) hoop ik voor jullie dat ergens deze cycli doorbroken worden.....met goed nieuws waardoor al deze ellende zichtbaar en objectief 'zin' gekregen heeft. Jullie zijn zo dapper, zo sterk, zo mooi........

    en als ik het voor het zeggen had....voor een dag....zouden juist die mensen beloond worden voor hun harde werk en ongelofelijk moed, geduld en doorzettingsvermogen.

    Jullie zijn kanjers!!!

    BeantwoordenVerwijderen