Twee weken geleden heb ik een opdracht gekregen. Zorg ervoor dat de spanning en stress uit je lichaam gaat door te knutselen. Jaja lekker makkelijk gezegd maar niet gedaan.
De psych waar we inmiddels al een paar keer samen naar toe zijn geweest kwam hiermee. Juist omdat mijn hele lichaam pijn doet, fysieke klachten spelen bij mij altijd een grote rol als ik de emoties niet kan,wil of durf te uiten. Hoe dat komt weet ik eigenlijk niet.
Ze kwam met een zwarte door aanzetten waarin allerlei teksten en andere dingen zaten, op de doos zaten veren en verschillende zinnen of woorden zoals, ik kan niet zwanger worden, of iui of icsi enz. Ik begon onverwacht verschrikkelijk te huilen, de psych, ik en Alan schrokken daar eigenlijk allemaal van. Ze vroeg zich af hoe dat kwam. Alan zei ,, omdat je het woord ritueel gebruikt en daar houdt sas niet van'' hmmm dacht ik dat is waar maar nee dat is het niet. Later bedacht ik dat het zo definitief voelde, zo en nu stoppen we punt, dit is om af te sluiten. En ik kwam er direct achter dat ik het nog niet kan en wil afsluiten. Ik ben er nog niet klaar voor om met zijn tweetjes te blijven. Ach wanneer ben je er wel klaar voor als de hele wereld dagelijks draait om kinderen? Volgens mij nooit.
Nu de psych op vakantie is voor enkele weken, heb ik rustig de tijd om na te denken ook over de 'zwarte doos'' en mijn opdracht.
Net tijdens het dagelijks ochtend wandelingetje met de liefste hondjes van de wereld. Bedacht ik dat ik bang ben voor mijn eigen emoties. Wat als ik eraan begin, welke beerput van jaren van mislukkingen ga ik open halen, hoe kom ik er dan uit? Kom ik er dan wel uit? Hoeveel kan ik nog hebben? Dat is de reden waarom ik niet durf omdat ik nu al bijna niet meer voor mezelf kan zorgen. Ik draai al maanden op de automatische piloot. De afgelopen weken is de aftakeling fysiek enorm snel gegaan. Mijn lichaam is zwaar en moe en kan niet meer vooruit. En dat is eng omdat ik het herken. Gelukkig herken ik het maar ohh wat is eng. Wat nu hoe verder echt waar ik weet en durf het niet.
Rust is het enige wat ik wil in alles rust. Dat zou de grootste remedie zijn. Maar rust zit er de komende tijd nog niet in.
Mijn vriendin zei vorige week ''schatte patat'' wij denken dat je langzaam naar een burn out gaat. Nee joh zei ik. Maar toch he ook daar denk ik nu dus overna en inderdaad ik zou het allemaal zomaar kunnen verliezen. En dat is dus echt niet de bedoeling.
Die zwarte doos dan toch maar maken? Alleen ....pffff ....ik wil wel maar durf niet.
x sas
Télécharger Celui qui voulait tout changer English PDF
3 jaar geleden
Hey lieve Sas..Mijn verplichte rust is voorbij. Wat jou betreft. Meid toch, dat je er nog niet klaar mee bent, lijkt me om eerlijk te zijn vrij logisch. Het is nog zo vers en recent allemaal dat kan toch nog niet verwerkt zijn nu al?
BeantwoordenVerwijderenIk in jouw schoentjes zou het niet kunnen stoppen. Ben er achter gekomen dat mijn kinderwens opgeven misschien wel nooit zal kunnen. Met zijn tweetjes blijven past gewoon niet in mijn wereldbeeld. Ik hoop echt dat ik daar nooit vrede moet mee nemen.
Die zwarte doos die klinkt idd heel defintief en scary. DIKKE KNUF
Hai lieverd,
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk ben je er niet klaar mee!
Dat gaat niet van de ene op de andere maand over, dan zou er iets niet in orde zijn me je geestelijke vermogen. Dan zou je het niet graag willen.
De angst en de genoemde "Burn Out" reflexen daar kan ik wel wat mee. Maar het komt allemaal niet alleen door het gemis van een baby.
Er zijn veeeeeel meer zaken aan de hand.
Daarom, denk ik dan,kan die zwarte doos je verder gaan helpen, je MOET leren om je emoties de vrije loop te laten gaan. Je MOET leren dat je niet alles kunt wegstoppen, je weet ook dat het praten en voelen daarover je, hoe diep de put ook wordt, je toch gaat helpen.
Je bent er druk mee bezig in je hoofd, en je lichaam, zonder dat je er nu grip op hebt. Dat moet geholpen worden, dan kun je pas verder met andere dingen.
O,ik weet het wel, makkelijk praten voor die buitenstaanders, zelfs voor mij, toch moet het.
In elk geval wens ik je veel sterkte en wijsheid, bel me als he nodig is.
liefs en knuffels je mamsie
He Saskia, ik weet niet of ik het goed heb begrepen, maar ik dacht dat jullie tijdelijk wilden stoppen met het ziekenhuis? Maar toch niet voorgoed?
BeantwoordenVerwijderenIk kan me zo goed voorstellen dat je die keuze ook niet durft te maken, maar het liever open wilt houden. Zeker omdat je weet dat het de artsen je wel willen helpen en er dus misschien nog een kans is. Ik zei 3 jaar geleden dat ik nooit IVF zou doen, dat ging mij te ver. Ik vind het nog steeds heel ver gaan en zo kunstmatig en onnatuurlijk. Maar ik kan de keuze niet maken om het hierbij te laten. Dan heb ik er voor mijn gevoel niet alles aan gedaan.
Ik vind het maken van die doos wel een goed idee trouwens! Je kan die doos toch ook maken over alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt? Op jouw manier verwerk je daar al je ellende en rotmomenten die je hebt gehad en hoe je je nu voelt. Tot nu toe...
Je bent dan wel bezig met het uiten van je emoties, maar dat betekent dan niet dat je meteen een definitieve keuze maakt.
Misschien kom je er tijdens het maken van die doos er juist wel achter wat je precies denkt en voelt.
Sterkte hoor! Denk aan je.
ps. hoe vond je dat huilen trouwens?? Luchtte het je op? Of schrok je er zelf ook van?
BeantwoordenVerwijderenGr Janneke
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenEen zwarte doos doet me denken aan droefheid, ellende...
Ik zou ze bekleven met woorden als donker, lange weg, droef, jezelf verliezen, steun vinden, vriendschap,...
Ik zou er al mijn medicatie instoppen, alle briefjes, alle voorschriften, klei waar ik flink mijn gevoelens wegknijp...
Ik zou ze dichtkleven en misschien wel ergens bewaren of juist niet...
Mijn zwarte doos is dicht Saskia kan je stellen en als ik er nu een lege zou krijgen zou ze meer kleur hebben... Ik zou ze schilderen met felle kleuren en woorden als hoop, fijne vriendschappen, gemis, samen sterk, nieuw avontuur ...
Jouw doos Saskia, das jouw verhaal...!
Wees niet bang om jezelf tegen te komen in dit verhaal, je leert zoveel over jezelf in deze tijden...
Zet je gedachten, gevoelens open en wees maar zeker dat dit achteraf bevrijdend zal werken!
Dus laat die creatieve geest van je maar volop werken en wedden dat je het misschien wel leuk zal vinden?
Els
hey lieve Saskia,
BeantwoordenVerwijderenIk wens je alle sterkte van de wereld! Ik hoop dat je snel een lichtpuntje vindt en dat het kan groeien tot een mooie zon.
Maar eerst, huilen... en rusten....
Ik denk aan je.
X
Silvie
Saskia,
BeantwoordenVerwijderenBen je ondertss aan het werk gegaan met je zwarte doos?
Betekent het feit dat je er niet kan aan beginnen niet dat je nog niet klaar bent met de mmm? Wil je wel stoppen nu?
Of bekijk het zoals Janneke al aangaf, een tijdelijke stop. En stop alles wat voorbij is gegaan in die zwarte doos. Maak dan een nieuwe doos nadien. Een doos met hoop, ...
Liefs,
Bokje