dinsdag 6 oktober 2009

met lood in mijn schoenen

Met lood in mijn schoenen ben ik net de auto ingestapt. Al maanden lang heb ik twee collega's die zwanger zijn. En hoe krijgen ze het voor elkaar maar gisteren avond zijn beide bevallen. Leuk natuurlijk en grappig misschien ook. Maar op mijn werk waar 17 vrouwen werken en 3 mannen is het vandaag dus ''zullen wij ook gezellig samen bevallen'' Leuk he heb jij het al gehoord...leuk wat gaan we kopen..leuk .. leuk ..leuk. Natuurlijk verdienen de meisjes alle aandacht van de wereld. Maar mijn hart bloed en verscheurd was alles maar zo simpel en voor iedereen zo leuk.

Dit wordt dus een lange dag en een eenzame lunch want dat zijn dé momenten waarop ik dus extra geconfronteerd wordt met de onvruchtbaarheid van mezelf. En het terug denken aan 1 jaar geleden waarop de dokters dachten dat ik zwanger was maar het niet zo bleek te zijn en waarna nooit meer iets is gebeurd.

Pfff was het maar 5 uur....

sas

5 opmerkingen:

  1. Oooh, dat is inderdaad echt zo confronterend.
    Misschien op dit moment niet het goede moment, maar het zou je echt zoveel lucht geven als je het met iemand op je werk kan delen en ze rekening met je kunnen houden.
    Als er bij mij iemand zwanger is, dan zijn we daar met ze allen blij voor en word er veel over gepraat. Maar er is dan ook altijd iemand die naar me toe komt om te vragen hoe het dan met mij gaat. Vind het persoonlijk erg fijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Even slikken en weer doorgaan...

    Hoe is de dag verlopen?
    Ging het een beetje?

    Ik snap je pijn, de confrontatie, je gemis...
    Meid, je bent zo sterk
    Je bent echt een voorbeeld om naar op te kijken, weet je dat?

    De keuzes die jullie maken in het leven,
    de moed om zo lustig verder te gaan,
    je kwaliteiten beiden en zoveel meer...
    je doet het maar...
    Telkens opnieuw ga je verder....

    Dat verdient eveneens een compliment,
    een warm gebaar, een fijne babbel!

    Elsx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zucht... Hallo Heer... bent u daar nog? U zegt vanwel, maar ik zie U even niet. Niet daar, niet hier. Waarom nou?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo lieverd van me,

    Wat zal dat een loodzware dag geweest zijn.

    Het zou inderdaad fijn zijn als er, zoals Janneke zegt, ook even bij jou wordt stil gestaan.

    En verder is het heel sterk en knap dat jullie er nog steeds voor gaan. Toch is er ook iets van rust over je gekomen,en je lichaam heeft het e.e.a. aan gif/hormonen kunnen verwerken, waardoor dat ook tot rust is gekomen.
    Rust ook waardoor je dingen toch ook weer positief kunt zien. Mede door de dinsdagavondsessies, en de hoop op nieuw werk voor Alan.

    We blijven voor je duimen/bidden etc.

    liefs mams

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Saskia,(en Alan)

    Doordat ik erg benieuwd was of ik iets over je kon vinden, kwam ik op je site terecht. (nog steeds geïnteresseerd in hoe het oude "cliënten" vergaat ;-))

    Vervelend om te lezen dat jullie niet (makkelijk) zwanger kunnen worden. De wonderen zijn alleen de wereld nog niet uit en hopelijk ligt voor jullie ook een mooi kindje in het verschiet.

    Inmiddels weten jullie wat het is om tegenslagen in het leven te hebben en zullen jullie gemerkt hebben, dat je in moeilijke tijden gedragen wordt.

    Ik wens jullie heel veel sterkte.

    Groet,

    Ingrid (al lang niet meer werkzaam bij E in Zw.b.)

    Ik droomde eens en zie
    ik liep aan 't strand bij lage tij.
    Ik was daar niet alleen,
    want ook de Heer liep aan mijn zij.

    We liepen samen het leven door,
    en lieten in het zand,
    een spoor van stappen; twee aan twee,
    de Heer liep aan mijn hand.

    Ik stopte en keek achter mij,
    en zag mijn levensloop,
    in tijden van geluk en vreugde,
    van diepe smart en hoop.

    Maar als ik het spoor goed bekeek,
    zag ik langs heel de baan,
    daar waar het juist het moeilijkst was,
    maar één paar stappen staan.

    Ik zei toen "Heer waarom dan toch?
    Juist toen ik U nodig had,
    juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
    op het zwaarste deel van mijn pad..."

    De Heer keek toen vol liefde mij aan,
    en antwoordde op mijn vragen;
    "Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
    toen heb ik jou gedragen..."

    BeantwoordenVerwijderen